دل شکسته ی من نیز چون خدا تنهاست

به غربت دل من هیچ دل نمی سوزد

مباد هیچ کسی را دلی چنین که مراست

میان آینه ی چشمهای من قدری

بخند ! جلوه ی مهتاب نیم شب زیباست

به وقت فاصله، لبخند تو پلی ست عظیم

که بی گذشتن از این پل، عبور بی معناست

مگر که گام نهی در حریم کوچه ی ما

همیشه باز ، نگاه تمام پنجره هاست

نگاهت ، از سر من دست بر نمی دارد

چه فتنه ایست که در چشمهای تو پیداست ؟

سری به سینه بنه ، ژاله باش داغ مرا